Kunstmagazine

SENSE OF FAILURE - Deweer Gallery (Otegem)

Enrique Marty

SENSE OF FAILURE

tot 21.05.2017
Deweer Gallery (in Zaal II)

Voor ENRIQUE MARTY (°1969) is dit zijn zesde solotentoonstelling in Otegem. De expo ‘Sense of failure’ zal zich focussen op universele gevoelens van falen, verlangen en frustratie. Centraal in de tentoonstelling zal een animatiefilm geprojecteerd worden waarbij een neef van Marty tevergeefs verschillende pogingen onderneemt om naar Toronto te verhuizen. De duizenden schilderijen waaruit deze film gemaakt is zullen op twee muren bevestigd zijn. Marty maakte voor deze expo een 10-tal opmerkelijke sculpturen, 25 verrassende failed paintings(met gekreukt canvas als drager om op te schilderen), 100 kleine en 4 grote schilderijen. Elk werk exploreert de menselijke ziel als een comédie humaine met duistere passages. Voor de buitensculpturententoonstelling maakte hij een aandoenlijk bronzen portretsculptuur van Mark Rothko.

Spaans kunstenaar Enrique Marty (°1969) vulde de ruimten van Deweer Gallery al vijf keer met zijn opmerkelijke sculpturen, schilderijen en animatiefilms. Voor zijn zesde tentoonstelling ‘Sense of Failure’ bouwt hij verder op het afbeelden van zichzelf en zijn vrienden/ familie als tragikomische, symbolische figuranten in een grotesk epos.
De stuwende kracht van het verlangen vormt de rode draad doorheen de expo. Volgens Marty is verlangen wellicht de meest universele, belangrijkste emotie, maar ook de meest gevaarlijke. Het is een van de grote drijfveren die immers ook tot falen en frustratie kan leiden.

Dé eyecatcher van ‘Sense of Failure’ is de gigantische installatie waarbij twee muren volhangen met 2200 kleine waterverfschilderijen. Een animatiefilm toont de opeenvolging van de duizenden tableautjes. Opvallend zijn de talrijke, ambigue symbolen, zoals een kraai, een zwarte kat, een slang, schaduwen, geesten, concentratiekampen en kegelvormige puntmutsen. Deze laatste doen denken aan de Ku Klux Klan, processies tijdens de Spaanse Heilige Week of het straffen van ketters tijdens de inquisitie. Symbolen zijn cultureel bepaald. In Marty’s wereld zijn ze obscuur en donker, maar eveneens aantrekkelijk. “Schoonheid en lelijkheid zijn symbolen die onze verbeelding creëert op basis van onze opvoeding,” zegt Enrique Marty. Ook de aanwezigheid van vervloekte zielen en het falen is in de animatiefilm omnipresent. Zo is de skyline van Toronto zichtbaar. Niet zozeer de stad is belangrijk, maar wel de tevergeefse pogingen van een neef van Marty om naar Toronto te verhuizen, en vooral de ironie van dit verhaal waarmee we ons kunnen identificeren.

De doortastendheid van Marty’s kunst zit hem in onderhuidse verwijzingen naar literatuur, mythologie, psychologie, filosofie, religie, geschiedenis en antropologie. In tegenstelling tot zijn vorige expo’s bevat deze tentoonstelling directe referenties naar mythes (zoals de ontvoering van Europa), mythologische figuren (denken we maar aan Lucifer, Prometheus, Atlas en sphinxen) en mythologische goden (als Bacchus, Pan, Eros en Thanatos). Hier en daar knipoogt Marty ook naar legendes (Sint Joris en de draak), cultfilms (zoals de Franse stomme science fiction film ‘Le voyage dans la lune’ (1902), een soort zelfportret van een van de grondleggers van de cinema Méliès) en Bijbelse verhalen (de vlucht van Jozef en Maria naar Egypte). Ook zijn fascinatie voor klassieke en barokke kunst steekt de kunstenaar niet onder stoelen of banken.
Marty groeide op tussen de schilderkunst van de ZuidNederlands schilder Rubens en Spaanse meesters als Goya en Velázquez. In ‘Sense of Failure’ is er een constante aanwezigheid van Rubens. Marty eigende zich de techniek, het kleurenpallet en de iconografie van de barokschilder toe. Opmerkelijk is Marty’s gebruik van de vloeiende, sensuele verfstroken van Rubens voor de creatie van 100 kleine schilderijen. De kunstenaar brengt er eenvoudige landschappen en narratieve taferelen, zoals mythes en legendes in beeld. De werkjes zijn betekenisvolle metaforen die de toeschouwer niet zelden over zijn gedrag doen reflecteren.



Enrique Marty
From the Series ‘Fail Paintings’, 2017
acrylverf op verhard doek / acrylic paint on hardened canvas
variabele afm. / variable sizes
afzonderlijk te koop / sold separately

Voor deze expo maakte Marty ook gebruik van een totaal nieuw procedé. Voor zijn 25 failed paintings kreukte hij canvas om er vervolgens op te schilderen. De taferelen zijn zeer divers. Van zijn zwaarlijvige, apathische vriend Luis die een papegaai wurgt (“strangling a parrot”, jargon voor het drinken van de geestrijke drank absint) of zich naakt als Bacchus verkleedt, tot een afbeelding van een raket in het oog van een maan (verwijzing naar ‘Le voyage dans la lune’).

Volledig in lijn van zijn schilderijen maakte Marty ook een tiental intrigerende poppen, gebaseerd op mallen van echte personen. De sculpturen getuigen van de ongebreidelde fantasie van de kunstenaar. In het oog springt onder andere karakterkoppen in typisch 17de eeuwse kostuums, een afbeelding van de Griekse god Pan en een werk van een sfinx waarvoor zijn vrouw Carmen poseerde. Sommige poppen zijn ronduit grappig zoals een zelfportret van Marty met een gigantisch, kurken hoofd. Een dubbelsculptuur van twee voetbalspelers van het nationale Spaanse voetbalelftal, die luisteren naar de naam ‘Eros’ en ‘Thanatos’, doet dan weer huiveren. De voetballers zijn hier geen moderne idolen, hedendaagse gladiatoren of halfgoden. Marty transponeerde ze tot “failed beings”. Hun gezichten herinneren aan het monster dat Frankenstein - ook wel de moderne Prometheus - maakte. De basic line in het verhaal van Frankenstein en Prometheus is het gedoemde falen van zij die God uitdagen door ook leven te willen creëren. Ze zullen immers monsters voortbrengen.

Enrique Marty
From the Series ‘Failured Sculptures’, 2016-2017
acrylverf op polyurethaan & polyester hars, haar en kledij / acrylic paint on polyurethane & polyester, resin, hair and textile
variabele afm. / variable sizes

Een ander mislukte personage is de bestaande rocker Robert Perdut. Als vijftiger wil hij zijn eerste album uitbrengen. Marty maakte vier grote, fotorealistische schilderijen van de gesjeesde rock ’n roller. Met zijn verwilderde haren en invallende wangen, gehuld in een leren jacker en aftandse puntige laarsjes doet hij nog het meest denken aan de legendarische Britse frontman van The Rolling Stones Mick Jagger. Robert Perdut pretendeert Jezus Christus te zijn. In zijn rechterhand houdt hij zijn hart, of ook wel het “heilige hart van Christus”. De tableaus van Robert Perdut zullen de cover vormen van zijn eerste vinylplaat. De close-up schilderijen van zijn boots de A- en B-zijde van de plaat. Of we nu naar Marty’s schilderijen, animatiefilms of sculpturen kijken, steeds hebben we de impressie naar een homogeen universum te kijken. Een smeltkroes van dromen, angsten, overdrijvingen, drama’s en epic fails. Een wereld vol onbeantwoorde vragen. Een trip in onze eigen geest waarin een beetje manken mag.

Enrique Marty’s unieke benadering trok voor het eerst grote aandacht in Spanje door zijn solo show ‘La Familia’ in Espacio Uno, de toenmalige ruimte voor jonge kunst van het Reina Sofia Museum in Madrid (2001). In 2004 selecteerde curator Harald Szeemann hem voor ‘The Real Royal Trip’. In 2001 en 2005 nam Marty deel aan de Biënnale van Venetië. Marty groeide uit tot één van de meest markante persoonlijkheden in de Spaanse hedendaagse kunst, en er volgde een spraakmakende solo in het MUSAC in Léon, in 2006: ‘Flaschengeist / La Caseta del Alemán’. Enrique Marty werd kort daarna, nog in 2006, voor het eerst getoond in België door Deweer Gallery, met de solo ‘Aim at the Brood!’. Uit die samenwerking volgden institutionele solo’s in het GEM / Gemeentemuseum Den Haag (2008), in de Kunsthalle Mannheim (2010) en in de Fundacion Antonio Perez in Cuenca, Spanje (2011), in het Museo Lázaro Galdiano, Madrid (2014), in Toronto, Canada (2016) en in BUBOX, Kortrijk (2017). Parallel volgden bij Deweer nog vier solotentoonstellingen (2008, 2010, 2013 en 2015). Marty nam ook deel aan groepsshows in SMAK, Gent (2010), ‘Middle Gate Geel ’13’, op verschillende locaties in Geel (2013) en in MOT- Museum of Contemporary Art Tokyo (2014).

Praktisch:
Deweer Gallery
Tiegemstraat 6A, 8553 Otegem

Zaal II
Sense of Failure
Enrique Marty
tot 21.05.2017

Zaal I, A Show, Inside Out
Zaal III, Benjamin Moravec

www.deweergallery.be
info@deweergallery.com
openingsuren: woensdag, donderdag, vrijdag en zondag van 14u - 18u
Deweer Gallery zal uitzonderlijk gesloten zijn op zondag 16 april (Pasen) en op zondag 30 april (deelname Art Cologne).